Doraemon: Nobita's Secret Gadget Museum

เมื่อวานอยากดูหนังซักเรื่อง ผมลังเลระหว่าง โดเรมอน กับ ดราก้อนบอล สุดท้ายก็เลือกดูโดเรมอน (ถ้าโคนันยังไม่ออก ผมคงเลือกดูโคนันไปแล้ว) ออกจากโรงมา รู้สึกดีที่ได้ดู ไม่เสียดายตังค์ ไม่เสียดายเวลา

ชื่อตอนภาษาไทยคือ โนบิตะล่าโจรปริศนาในพิพิธภัณฑ์ของวิเศษ

เท่าที่จำความได้ ผมไม่เคยดู โดเรมอนในโรงมาก่อน เคยแต่เช่าวิดิโอเทปมาดู ตอนที่ชอบที่สุดที่เคยดูน่าจะเป็น กองทัพมนุษย์เหล็ก แต่ในบ้านเคยมีวิดิโอเทป ตอน ท่องแดนญี่ปุ่นโบราณ อยู่ ดูไม่รู้กี่รอบ

หนังเริ่ม ความว้าวแรก คือ นีมัน โดเรมอน ภาพคมชัดระดับ HD !! โรงที่ไปดูเป็นโรงดิจิตอล ไม่เคยดูโดเรมอนจอใหญ่ และลายเส้นชัดขนาดนี้มาก่อน สีก็ชัด ลายเส้นดูทันสมัยกว่าสมัยก่อนๆที่เคยดู (แน่ล่ะ เทคโนโลยีดีขึ้น) ห้องโนบิตดูมีรายละเอียดขึ้นมากเลย ฮ่าๆ

เสียงพากย์โดเรมอน ก็ยังคนเดิมอยู่เลย คนอื่นๆก็ยังเหมือนเดิม น้าต๋อยก็ยังพากย์ไจแอนท์อยู่(ถ้าผมฟังไม่ผิดนะ) สงสัยว่า ถ้านักพากย์รุ่นนี้ล้มหายตายจากไป เค้าจะหาคนพากย์ใหม่ได้มั้ยนะ

เนื้อเรื่องเริ่มได้น่าสนใจ กระดิ่งห้อยคอของโดเรมอน ถูกขโมยไป โดย "จอมโจรดีลักซ์"  พวกโนบิตะเลยต้องออกตามหา ออกแนวสืบสวนนิดหน่อย มีเหมือนล้อเลียนโคนันด้วย

โดยรวมเนื้อเรื่องสนุกดีครับ ผูกเรื่องดี ลำดับเรื่องดี ช่วงสร้างแรงบันดาลใจก็ทำได้ดี มีช่วงน่าเบื่ออยู่นิดหน่อย มีมุกแป๊กนิดหน่อย(แต่เด็กอาจจะตลกก็ได้ ฮ่าๆ) ของวิเศษที่เคยเห็นสมัยเด็กๆ มีให้เห็นตลอดเรื่อง

คนในโรงส่วนใหญ่เป็น พ่อแม่ลูกเด็กเล็ก 3 คน ไม่ก็ ชายหญิงวัยมัธยมมาดูกัน ที่ผมผิดคาดคือ ตลอดเรื่องในโรงค่อนข้างเงียบ เงียบจนรู้สึกผิดปกติสำหรับหนังเด็กทั่วไป ผมไม่รู้ว่าเด็กสมัยนี้รู้สึกยังไงกับโดเรมอน เด็กสมัยนี้ไม่ชอบโดเรมอนกันแล้วเหรอไงนะ แต่ที่แน่ๆ ผมไปดู ผมรู้สึกแก่มากเลย ฮ่าๆ :P