ณ ป้ายรถเมล์ แห่งหนึ่ง...

ณ ป้ายรถเมล์ แห่งหนึ่ง...

ทอม กร และแบงค์ ยืนรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์หน้าออฟฟิสหลังเลิกงาน

ทอม มักจะขึ้นรถเมล์ที่มาถึงป้ายคันแรกเสมอ ซึ่งทำให้เค้าไปถึงบ้านช้ามากเพราะต้องนั่งรถเมล์ย้อนไปย้อนมา บางวันโชคดีหน่อยเจอรถเมล์ที่ถูกสายก็ไปถึงบ้านเลย

กร ขึ้นรถเมล์สายไหนก็ได้แต่ต้องมีแอร์และมีที่นั่ง หากรถเมล์แอร์ที่มีที่นั่งยังไม่มา...กรก็จะไม่ขึ้น ทั้งนี้สายที่กรขึ้นนั่นอาจจะเป็นสายที่ไปถึงบ้านหรือไปอีกทางก็ได้ ขอแค่มีแอร์และที่นั่งเป็นพอ

แบงค์ ขึ้นรถเมล์สาย 36 เสมอ เพราะรถเมล์สายนี้พาเค้าไปถึงซอยเข้าบ้าน หากวันไหนสาย 36 ไม่มาหรือรถหมดเค้าก็จะขึ้นสาย 29 แทนแต่อาจจะต้องเดินไกลขึ้นนิดนึงแต่ถึบ้านเหมือนกัน

...ผมคิดว่าในชีวิตจริงการเดินทางกลับบ้านคงไม่มีใครทำแบบ ทอม กับ กร ใช่มั้ยครับ แต่การเดินทางชีวิตกลับแตกต่างออกไป ...หลายคนรู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร อยากเป็นอะไร เป้าหมายอยู่ตรงไหน แต่กลับเลือกทำงานที่มีเข้ามาเสนอก่อนซึ่งไม่สนว่าใช่สิ่งที่ทำนั้นจะนำพาไปถึงเป้าหมายหรือไม่ อีกหลายคนไม่น้อยเลือกทำงานที่สบาย ที่ลำบากน้อยที่สุด แม้ว่างานนั้นจะพาไปคนละทิศละทางกับเป้าหมายก็ตาม ...แต่ก็ยังมีคนจำนวนหนึ่งที่เลือกทำในสิ่งที่จะพาเขาไปสู่จุดหมายปลายทางได้ อาจจะเร็ว อาจจะช้า แต่ถ้าไปถูกทิศทางก็น่าจะถึงเข้าสักวัน 

...แต่ถ้าวันไหนเซ็งๆก็ลองขึ้นรถมล์ผิดสายดูบ้างก็ดีนะครับ มันอาจจะพาเราไปใที่ี่ไม่เคยไป เดินในที่ที่ไม่เคยเดิน กินข้าวเย็นในที่ที่ไม่เคยกิน เจอคนที่ไม่เคยเจอ (และอาจจะเป็นคนๆนั้นที่รออยู่ 555) ..........แต่ก็กลับบ้านให้ถูกละกันครับ ;-))

=====================================================

ไปเจอบน wall ของ Poon Nakorn ชอบมาก เลยเอามาแปะเก็บไว้