My new mini machine

Thinkpad อายุ 5 ปี ที่ใช้อยู่ ไม่เจ๊งซักที ใช้เล่นเกมก็ไม่ได้ PC ก็อยู่ที่ไทย ขี้เกียจแบกมา นั่งมองๆอยู่ซักพัก ไปเห็น ลิงค์นี้ เข้า เลยจัดซะเลย!

ความต้องการมีดังนี้

• เล่นเกมส์ได้ แต่ไม่ต้องถึงกับ hardcore
• เล็กกระทัดรัด ใส่กระเป๋าได้
• ลง Hackintosh ได้ (อันนี้อยากลอง)

นั่งหาข้อมูลอยู่ 2-3 อาทิตย์ ใช้เวลาน้อยกว่า ครั้งทีแ่ล้ว เพราะมันไม่ได้มีอะไรใหม่เยอะเท่าไหร่ ก็ได้ว่าต้องใช้บอร์ด mini ITX ซึ่งเป็นบอร์ดขนาดเล็ก แพงกว่าปกติหน่อย แต่ตอนนั่งจัด spec ก็พยายามจะกดราคาให้ต่ำที่สุด เท่าที่จะทำได้ และก็ค้นพบว่า อยู่ SG สั่งจาก Amazon ได้ค่าส่งฟรีจาก Amazon Global Saver ด้วย!! แต่รอ 2 อาทิตย์ 

แต่ถึงรวมค่าส่ง ก็ยังถูกกว่า Sim lim sqaure (พันทิพย์ ของสิงคโปร์) แต่ต้องลุ้นหน่อยว่า ของจะพังกลางทางรึเปล่า แต่มาถึงก็พบว่า packaging โอเคทีเดียว

 สุดท้ายได้ spec มาดังนี้

First Trip to Middle East

2-3 อาทิตย์ก่อน จับพลัดจับผลู ในทีม engineer คนนู้นไม่ว่าง คนนี้ไม่ว่าง พี่ที่บริษัทเลยให้ผมไปทำงานงานนึงที่ UAE แทน แน่นอนครับ มีพี่ทีม sales ไปด้วย อีก 2 คน

ถือเป็นประสบการณ์ใหม่สำหรับตัวเองมาก เพราะไม่เคยไปแถบตะวันออกกลางมาก่อน ตื่นเต้น ต้องไปประมาณ 4 คืน

คนสิงคโปร์ไป UAE ไม่ต้องของวีซ่า แต่คนไทยต้องขอ ขอผ่านสายการบินก่อนไป

นั่งเครื่อง 7 ชั่วโมงลงที่ ดูไบ แต่โรงแรมและงานอยู่ที่อาบูดาบี พี่ในกลุ่มคนนึงเคยมา UAE มากกว่า 15 ครั้ง!! เพราะงั้น สบายครับ เราแทบไม่ต้องทำอะไร พี่เค้าเช่ารถ ขับรถ รู้จักทางและวัฒนธรรมค่อนข้างดี มีอะไรก็ถามพี่เค้า เราก็มีหน้าที่ทำงานที่รับผิดชอบ แล้วก็เปิดหูเปิดตา เที่ยวไปในตัว ฮ่าๆ

วันแรก แวะกินข้าวที่ Dubai Mall ห้างที่ใหญ่ที่สุดในโลกกกก ซึ่งอยู่ติดกับ Burj Khalifa ตึกที่สูงที่สุดในโลกกกกก

โมเดล Dubai Mall

โมเดล Burj Khalifa ข้างๆ Dubai Mall

พาเพื่อนมาถ่ายรูป

เท่าที่ถามๆมา ใน UAE มีลักษณะเป็นสหรัฐ ประกอบด้วยรัฐย่อยๆหลายๆรัฐ เมืองหลวงคือ อาบูดาบี เค้าว่ารวยสุด ศูนย์ราชการอยู่ที่นี่ แต่รัฐที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดกลับเป็น ดูไบ ที่เป็นเมืองท่องเที่ยว พี่เค้าบอกว่า ดูไบใช้เงินมหาศาลมาก สร้างนู่นสร้างนี่ ซึ่งเท่าที่มองดูก็ได้ผลนะ นักท่องเที่ยวเพียบ

2013 ปีแห่งความผิดหวังและการตั้งหลักใหม่

ปกติเป็นประจำที่ผมจะเขียนสรุปชีวิตใน 1 ปีที่ผ่านมา ปีนี้ก็เช่นกันครับ

1 ปีที่ผ่านมาเกิดเรื่องราวต่างๆมากมายเข้ามาในชีวิต การตัดสินใจต่างๆมากมายนับไม่ถ้วนที่ตัดสินใจทำลงไป
มันคงจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นบ้างพอสมควรแน่นอน แต่สำหรับปีนี้ ผมจำได้แต่เรื่องที่ไม่ happy และผมก็อยากจะบันทึกมันเก็บไว้มากกว่า

มันมีทั้งที่ ผมเจอเรื่องผิดหวัง และ ผมทำให้คนอื่นผิดหวัง

เริ่มด้วยการตัดสินใจลาออกตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว สาเหตุก็คือ ตอนนั้นผมรู้สึกหมดไฟมาซักพักแล้ว ไม่รู้สึกกระตือรือร้น เหมือนแค่มีชีวิตไปเรื่อยๆ เลยมีความคิดว่าต้องออกจาก comfort zone ไปทำอะไรใหม่ๆได้แล้ว คิดแบบนี้อยู่เรื่อยๆ คิดอยู่นานและก็ตัดสินใจลงไป โดยไม่ได้บอกใครนอกจากพี่หัวหน้าที่บริษัท

ไอเดียการทำประชามติแบบต่อเนื่อง

ความคิดเล่นๆจากคนไม่ได้เรียนนิติศาสตร์หรือรัฐศาสตร์มานะครับ ขอคำชี้แนะด้วย :)

ผมว่าเราน่าจะลองทำการลงประชามติแบบต่อเนื่องนะครับ

ในเมื่อการวัดเสียงจากประชาชนเป็นเรื่องสำคัญ แล้วนักการเมืองไม่ว่าฝ่ายไหนก็อ้างเสียงประชาชนตลอดเวลา ทำไมเราไม่หาทางทำให้มันชัดเจนไปเลย ชัดเจนมากกว่ามาอ้างคะแนนเสียงเมื่อ 4 ปีที่แล้ว หรือใช้ความรู้สึกวัดเอาจากกระแสอย่างเดียว

แทนที่จะต้องรอการเลือกตั้งอย่างช้าที่สุดทุกๆ 4 ปี หรือออกมาเดินขบวนแสดงพลังซึ่งวัดผลชัดเจนอะไรไม่ได้ ได้แต่กดดันสังคม ทำไมเราไม่ทำให้สามารถไปยื่นความจำนงแสดงจุดยืนว่าจะอยากให้ยุบสภาเลือกตั้งใหม่ ได้ตลอดเวลาที่ที่ว่าการจังหวัด/อำเภอ
เหมือนการติดต่อราชการทั่วๆไปล่ะครับ เหมือนทุกคนมี current status อยู่แล้ว แล้วไปเปลี่ยน status ตัวเองที่ ที่ว่าการจังหวัด/อำเภอ ได้ตลอดเวลา ว่าอยากจะให้ยุบสภารึยัง เปลี่ยนไปเปลี่ยนกลับได้ด้วย

ในเมื่อประชาชนรู้สึกไม่มีช่องทาง พรรคฝ่ายค้านอภิปรายไปก็เท่านั้น จะรอ 4 ปีมันก็ช้าเกิน ทนไม่ได้แล้ว ประเทศคงล่มจมไปก่อนแล้วอย่างที่เค้าว่ากัน

ในรัฐธรรมนูญ น่าจะเพิ่มช่องทางให้ ประชาชนไปลงชื่อแสดง status ของตัวเองที่ที่ทำการจังหวัด/อำเภอได้ตลอดเวลา และเพื่อความแฟร์ 2 ปีแรกของรัฐบาล status นี้ อาจจะเป็นได้แค่ ตัวชี้วัด ที่บอกรัฐบาล ได้ถึงความนิยมของตัวเอง ทำไม่ดีคะแนนตกนะ
แต่พอ 2 ปีผ่านไปแล้ว ถ้าจำนวนประชาชนที่ลงชื่อ อยากให้ยุบสภา มากกว่าคะแนนเสียงที่รัฐบาลชนะมาในการเลือกตั้งครั้งที่แล้ว หรือ มากกว่าครึ่งนึงของผู้มีสิทธิเลือกตั้ง แล้วคะแนนี้คงที่แบบนี้ได้ 60 วัน ก็ต้องยุบสภาทันที แล้วจัดเลือกตั้งเป็นทางการกันใหม่

การประท้วงบนถนน ก็อาจจะมีต่อไป แต่เป็นไปในลักษณะรณรงค์ให้ ประชาชนออกไปที่ทำการจังหวัดแล้วเปลี่ยน status ตัวเองซะ! มันก็จะมีเป้าหมายชัดเจนมากขึ้น และทำได้ตลอดเวลา วัดผลได้ว่า รณรงค์ไป คะแนนขึ้นหรือลงเท่าไหร่้

ผมคิดว่าวิธีนี้มัน fair นะคัรบ ผมไม่คิดว่าด้วยระบบราชการปัจจุบันนี้ จะทำระบบแบบนี้ขึ้นมาใช้ไม่ได้ ยิ่งถ้ามันเป็นเรื่องสำคัญ และทำให้เกิดปัญหาการเมืองทุกวันนี้ เราก็น่าลงทุนนะครับ

ความพยายามกับความรัก

ผมอ่านเจอในหนังสือเล่มนึง และคิดว่าเค้าสรุปได้ดีทีเดียว

1. ความพยายามที่เราทุ่มเทให้กับบางสิ่งไม่เพียงทำให้สิ่งนั้นเปลี่ยนแปลงไปเท่านั้น แต่ยังเปลี่ยนแปลงตัวเราและวิธีที่เราตีค่าสิ่งนั้นด้วย
2. ยิ่งทุ่มเทความพยายามมากเท่าไหร่ ความรักก็ยิ่งเพิ่มพูนมากเท่านั้น
3. การตีค่าสิ่งที่ตัวเองทำสูงเกินจริงนั้นฝังรากลึกจนเราทึกทักเอาเองว่าคนอื่นก็คิดเหมือนกัน
4. เมื่อเราทุ่มเทความพยายามให้กับบางสิ่งแต่ทำไม่สำเร็จ เราจะไม่รู้สึกผูกพันกับสิ่งนั้นมากนัก

-3-