ความพยายามและโชคชะตา

ดูรูปนี้ แล้วนึกถึงอะไรกันครับ?

รูปนี้มักจะ ใช้เตือนใจคนที่กำลังท้อว่า "อย่าพึ่งยอมแพ้นะ ความสำเร็จมันอาจจะอยู่ตรงหน้าแล้วก็ได้"

คนที่มองรูปนี้ หลายคนอาจจะนึกเสียดายว่า คนข้างล่างไม่น่ายอมแพ้เลย คนข้างบนยังพยายามอยู่ คงจะได้เจอเพชรในที่สุด ผมก็เคยคิดแบบนั้น เพราะงั้นต้องพยายามต่อไป

แต่ลองมาคิดดูอีกทีแล้ว ตอนนี้ผมสงสารชายคนข้างล่างมากกว่า ถ้าเค้ารู้ว่าเพชรอยู่ใกล้ขนาดนั้นแล้ว เค้าคงพยายามขุดต่อจนสำเร็จแน่ๆ แต่ความจริงของโลกนี้ก็คือ ไม่มีใครรู้อนาคต เค้าไม่มีทางรู้ว่าจะขุดเจอเพชรจริงๆรึเปล่า

สิ่งที่เค้าเห็นตรงหน้าคือ หน้าดินที่ยังต้องขุดต่อไปอีก และทางแสนไกลที่เขาขุดผ่านมา

ความรู้สึกแบบนี้ โผล่เข้ามาในชีวิตเสมอ ไม่ว่าจะทำงาน ความรัก หรือแม้แต่ซื้อหุ้น เวลาเราพยายามทำอะไรซักอย่างอยู่ แล้วเริ่มรู้สึกท้อ อารมณ์ความรู้สึกเริ่มลงไปต่ำจนถึงจุดที่เราเริ่มตั้งคำถาม เริ่มต้องตัดสินใจว่า จะเอาไงดี จะพยายามต่อไปดีรึเปล่า

ผมลองพยายามเรียบเรียงจัดหมวดหมู่แบบหยาบๆ เวลาที่คนรอบตัวให้คำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ดู

แบบที่พบบ่อยที่สุดและเหมือนกับรูปข้างบนนี้คือ

• พยายามต่อไป! เฮ้ย ทำให้ได้! อย่าพึ่งยอมแพ้! (ต้องใส่ ! พร้อมรอยยิ้มด้วยเวลาพูด)
• เชื่อมั่น ศรัทธา แล้วทุกอย่างมันจะดีเอง
• คนที่เค้าประสบความสำเร็จ เค้าผ่านความยากลำบากมาทั้งนั้นแหละ  มันลำบาก มันยาก มันถึงคุ้มค่า
• "Nothing great ever came that easy." - anonymous

อีกหลายคน นำเสนออีกด้านนึง

• อย่าดื้อ อย่าฝืนเลย อย่าหลอกตัวเอง ถ้ามันไม่ใช่ ก็เปลี่ยนซะ ต้องกล้าที่จะล้มเหลว
• ความล้มเหลวไม่ใช่เรื่องใหญ่ Fail fast and forward ล้มให้เร็วลุกให้เร็วแล้วเรียนรู้ดีกว่า
• "You can't start the next chapter of your life if you keep re-reading the last one." - unknown

บางคนบอกว่า

• สิ่งที่สำคัญไม่ใช่จุดหมายปลายทาง แต่มันคือระหว่างทางต่างหาก
• หาสิ่งที่ทำแล้วมีความสุขระหว่างที่ทำดีกว่า นั่นล่ะ คือสิ่งที่สำคัญ
• "Focus on the journey, not the destination. Joy is found not in finishing an activity but in doing it." - Greg Anderson

แน่นอน ทั้ง 3 แนวคิดมันผสมกันได้ แต่ละคนแบ่งสัดส่วนให้ 3 แนวคิดนี้ไม่เท่ากัน แต่คนที่เลือกใช้ถูกจังหวะ ผมว่าคนนั้นคงจะประสบความสำเร็จ หรือไม่ อย่างน้อยก็คงมีความสุข

ผมเคยเป็นพวกเน้นหนักไปที่ แนวคิดแรก พยายามไปเถอะ เดี๋ยวมันจะออกมาดีเอง แต่เวลาผ่านไป ผมเริ่มคิดว่า แค่พยายามมันไม่พอที่จะประสบความสำเร็จ ผมเริ่มคิดว่ามันมีอีกส่วนด้วยคือ "โชคชะตา" และ โชคชะตาเป็นส่วนที่จะต้องมีเสมอซะด้วย ถ้าคุณไม่มีโชคเลยมีแต่ความพยายาม มันก็เท่านั้น ความพยายามทดแทนโชคชะตาไม่ได้ แม้ว่าคุณทุ่มแท่ทุกอย่าง มันก็ต้องมีโชคเล็กๆผลักให้ประสบความสำเร็จด้วย

ฟังดูเหมือนเป็นข้ออ้างของพวกที่พยายามไม่มากพอแล้วเริ่มโทษโชคชะตานะครับ ฮ่าๆ 

สุดท้าย มีซักคนบอกว่า "โลกมันก็ random แบบนี้แหละ จะทำอะไร ก็ทำๆไปเถอะ อย่าคิดมาก" ฮ่าๆ

ปล. blog นี้ ใช้เวลาเขียนหลายวันมาก เขียนๆลบๆ ยิ่งเขียนยิ่งรู้สึกตัวเองเวิ่นเว้อ ยิ่งเขียนยิ่งออกมาไม่เหมือนที่ตั้งใจไว้ตอนแรก - คิดมากน่าาา